Strona:PL Karol Miarka - Kantyczki 01.djvu/025

 Boga Prawdziwego, * Nieogarnionego * Za wyrokiem Boskim, * W Betleem żydowskiem.

 Pastuszkowie mali, * W polu wtenczas spali, * Gdy Anioł z północy, * Światłość z nieba toczy.

 Chwałę oznajmując, * Szopę pokazując, * Gdzie Panna z Dzieciątkiem, * Wołem i oślątkiem.

 I z Józefem starym, * Nad Jezusem małym, * Chwalą Boga tego * Dziś narodzonego.

 Natychmiast pastuszy, * Radzi z drogiej duszy, * Do onejto budki, * Bieżą wziąwszy dudki.

 Chcący widzieć Pana, * Oddają barana, * Na kozłowym rogu, * Krzyczą chwałę Bogu.

 Sam śpiewa i będzie * Ludziom po kolędzie, * W żydowskiej krainie * O cudownym Synie.

 Niebiescy duchowie, * Z daleka królowie. * Pragnąc widzieć swego * Stwórcę Przedwiecznego.

 Dziś Mu pokłon dają, * W ciele oglądają, * Z Czystą Panną w szopie, * To maluczkie Chłopię.

 Cieszą podarkami, * Więc i piosneczkami: * Witaj Zbawicielu * I Pocieszycielu.

 Witaj Królu nowy, * Synu Dawidowy: * Ty masz nas wybawić * I w niebie postawić.

 W otchłaniach Ojcowie * I Patryarchowie, * Dawno Cię czekali, * Rorate wołali.

 O szczęśliwy żłobie, * Gdy Mesyasz w tobie, * W pieluszkach związany, * Z dawna obiecany.