A kiedy taka radość w całym świecie * Dzisiaj z narodzin Zbawiciela Pana, * Że każdy w darach jako Panu przecie * Niesie król złoto, a pastuch barana; * I gwiazda daje światło jakby w lecie, * Ryk bydląt śpiewa, cześć Bogu przyznana: * Cieszmy się wszyscy w pałacu, czy w chacie, * Bo przyszła łaska po pierwszej jej stracie.
Pospieszmy siostro, dajmy choć nie wiele * Panu w ofierze, gdy w złoto ubogie; * On Galilejskie sprawi nam wesele, * I za to da nam upominki drogie; * Będzie i wino, ażebyśmy śmiele * Te dary Pana bogate i mnogie * Odniósłszy, Jego uwielbiały Imię; * Które też niechaj na wiek wieków słynie.
W Betleem przy drodze jest szopa zła srodze: * A tam się rozgościła * Matka Jezusa miła.
Z Boskiego zrządzenia przyszedł czas rodzenia * Synaczka Przedwiecznego, światu pożądanego.
Wnet Anioł to sprawił, pasterzom objawił: * Pasterze! co się stało? Bóg przyjął ludzkie ciało.
Spiesznie pobieżycie, w Betleem ujrzycie * Dzieciątko pod jasełkami, uwite pieluszkami.
A tam osieł z wołem, pod nieba okołem, * Parą Nań swą chuchają, Dzieciątko zagrzewają.
Wejdę w szopę, mali Anieli strugali * Złotowierzbkę i lipkę Dzieciątku na kolebkę.
Jeden kąpiel grzeje, a drugi się
