Strona:PL Karol Miarka - Kantyczki 02.djvu/020

ANIOŁ w ukryciu,
gdy już wszyscy śpią, śpiewa:

 Gloria, gloria in excelsis Deo.

MAŚCIBRZUCH
podniósłszy cokolwiek głowy, pyta:

 Cy tyto śpiewas Furgoł? cy mi się tak zdaje.

FURGOŁ.

 Spałbyś sobie, bajdura, cyć figlów nie staje.

ANIOŁ

śpiewa drugi raz: „Gloria in excelsis Deo“, a potem wziąwszy świecę i zabłysnąwszy pastuchom około oczu, znika.
MAŚCIBRZUCH

zrywa się i siedząc z przelęknieniem, mówi:

 Hej! pod przysięgą mówię, scerą prawdę zgoła, * Ze się światłość pzełysła, wedle nas dokoła.

FURGOŁ leżąc.

 Chyba, ze ci kto pięścią sksesał ognia z nosa, * To ty myślis, ze świcą wśród nocy niebiosa.

CZEDZIMLEK.

 Zaświeć mu tą palicą dobze między ocy, * Będzie myślał, ze słońce świeci o północy.

Znów zasypiają.

ANIOŁ
śpiewa po trzeci raz „Gloria" i znika.
MAŚCIBRZUCH

zrywa się i siedząc mówi:

 Przysłuchajcie się bracia, co to jest takiego, * Uważajcie, by komu nie zrobiło cego. * Właśnie jakby z pod ziemi coś do nas mówiło, * A to mówię zaprawdę, bo mi się nie śniło.