Strona:PL Karol Miarka - Kantyczki 03.djvu/151

Ta strona została przepisana.

ny, * Z dawna światu pożądany, * Bądź pochwalony!

Królowie dary oddają swoje: * Przyjmijże Boże, wszystkoć to Twoje. * Pierwszy złoto ofiaruje; * Co ma, to wszystko daruje * Panu swojemu.

Drugi kadzidło kładzie przed Pana; * Znaj Stwórcę swego duszo kochana. * Trzeci mirrę ofiaruje; * Co ma który, to daruje * Panu swojemu.

I my nędznicy w grzechach ospali * Wstańmy, żebyśmy pokłon oddali: * Boć On nam odpuści grzechy, * I da nam zażyć pociechy * Na wieki. Amen.





PIEŚŃ  144.


Rozkwitnęła się lilia, a ta jest Panna Marya, * Zrodziła nam Syna, wesoła dzisiaj nowina.

Anieli w niebie śpiewają, Boga nam opowiadają, * Panno nad pannami, módl się dziś do Niego za nami.

Apostoli się radują, Męczennicy wykrzykują, * Śpiewa chór Panieński, że się Król narodził niebieski.

Gwiazdy się z nieba spuszczają, wielkie wesele stąd mają, * Więc ze swej powinności, wychwalają Pana światłości.

Wdzięczne niebieskie obroty, świat się weseli z ochoty, * Z Jezusa Małego, nam wielce Kochanka Wdzięcznego.

Pasterze trzody puszczają, weselący się ścigają, * W Betleem szukają, Jezusa z darami witają.

Wół i osieł cześć oddają, klękając Pana wyznają, * Pana zagrzewają, Dziecię Boga wychwalają.