Strona:PL Karol Miarka - Kantyczki 04.djvu/056

Ta strona została przepisana.


PIEŚŃ  7.

(O Wszystkich Świętych).


Racz być, Chryste! przebłaganym, * Ku nam grzesznym, Swym poddanym, * Za którymi Ojca błaga * Świętej Twej Matki powaga.

Wy też niebiescy Duchowie, * Wszystkich chórów Aniołowie, * Przeszłe grzechy i przytomne * Znieście i przyszłe ułomne.

Apostołowie, Prorocy, * Bądźcie przed Sędzią w pomocy; * Szczerze czynim z serc westchnienie, * Niechaj mamy odpuszczenie.

Wy męczeństwa Purpuraci, * Wy niebiescy Kandydaci, * Wyznawcy, ziemscy wygnańcy, * Zróbcież nas swymi mieszkańcy.

Wy chóry, czyste Dziewice * I gromady pustelnicze, * Was Bóg niebieską ozdobą * Uczcił, weźcież i nas z sobą.

Znieście niewierne narody * W naszych krajach, niechaj trzody * Kościelnej Pasterz jedyny * Będzie na wszystkie krainy.

Chwała Ojcu przedwiecznemu * I Synowi jedynemu, * Wraz z Duchem świętym społecznie, * Bądź teraz, zawsze i wiecznie. Amen.





PIEŚŃ  8.

(O świętym Józefie).


Szczęśliwy, kto sobie Patrona * Józefa ma za Opiekuna; * Niechaj się niczego nie boi, * Gdy święty Józef przy nim stoi, * Nie zginie.

Idźcie precz marności światowe, * Boście wy do zguby gotowe; *