Strona:PL Kasprowicz - O poecie.djvu/14

dachem, tuż obok nas pisano poezye! Co?! Ten duch przedziwny jeszcze nie zaginął?! Te obrazy kamienne jeszcze się błyszczą, jeszcze żyją?! Wyobrażałem sobie, że wyrocznie dawno już zmilkły i zagasł ogień przyrody, a to przez całą noc wpływała znowu wszystkiemi porami ta wspaniała zorza poranna! Dla każdego człowieka zwiastowanie poety wielką posiada doniosłość, a nikt nie wie, jak bardzo go to obchodzi. Wiadomo nam, że tajemnica świata jest głęboką, ale kto nam ją wyjaśni, tego nie wiemy. Jakaś wędrówka po górach, jakiś nowy kształt twarzy, jakiś nowy człowiek może nam klucz dać do ręki. Wartość geniuszu polega naturalnie na prawdziwości jego objawień. Talent może igrać, może wyprawiać sztuczki, geniusz nowe tworzy walory. Tak daleko doszła ludzkość w zrozumieniu siebie i swych dzieł, a najprzedniejszy jej stróż obwieszcza z swej wieżycy, co widzi. Słowo jego najprawdziwsze ze wszystkich, które kiedykolwiek wypowiedziano, wyrocznia jego jest dla swej doby najwłaściwszym, najmuzykalniejszym, nieomylnym głosem świata.
 Wszystko, co uświęconą nazywamy historyą, dowodzi, że narodziny poety są najgłówniejszem wszelkiej chronologi zdarzeniem. Mimo częstych rozczarowań, człowiek nie przestaje oczekiwać brata, któryby go do nowej przykował prawdy, dopóki się nią nie przejmie, dopóki się nie stanie jego własnością. Z jakąż niewysłowioną rozkoszą zaczynam czytać poemat, który uważam za prawdziwie natchniony.