W ciele ludzkiem dwa są przedniejsze członki, którymi się ciało ożywia i umacnia: serce i głowa. Wesołe serce a głowa zdrowa czynią człowieka mocnego i do wszytkiego sposobnego, a smutne serce, jako mówi Izajasz, i głowa chora ciało wszytko osłabia, iż od stopy nogi aż do wierzchu nic w niem potężnego nie będzie[1]. Religia i stan duchowny w ciele rzpltej jest jako serce zakryte i wnętrzne, z którego żywot wieczny pochodzi; a stan królewski jest jako głowa, w której są do rządu członków wszytkich oczy, uszy i inne zmysły powierzchne, do tych widomych dobre rzpltej należące. Gdy wiara katolicka i duchowny stan naruszony jest, jako ranne serce, prędka śmierć rzeczypospolitej przywodzi. Gdy też stan królewski słabieje i boleje, jako głowa chora, władza członków wszytkich ginie i królestwo wszytko upada. Mówiliśmy o pierwszej chorobie rzpltej na serce; już
- ↑ Isa. 1.
