i okrutnego prawa szkody chwały Boskiej i ludziom samym nastąpiły. Bo po tym statucie, który roku pań. 1563 uczyniony jest, którym się egzekucya sądów duchownych, przez sześćset lat w tem królestwie od zaczętego chrześcijaństwa trwająca, zahamowała, wnetże heretycy kościoły wydzierać, katolikom imiona odejmować, dziesięciu bronić, na duchowne dobra najeżdżać, ministry heretyckie stawić i srodze prześladować kościół Boży poczęli. I do tego czasu przeklęte prawo dusze ludzkie ministrami i herezyami zabija i do tego czasu kościoły i kościelne dobra krzywdę cierpią, gdy na łupiestwo takie, odciętą egzekucya, sądy duchowne ustały, które przedtem o takie krzywdy sądziły i czyniły.
Grzechy się też rozkwitnęły one, które się sądem duchownym karały: cudzołostwa, kazirodztwa, lichwy, czary i inne, które wedle praw starych i świętych duchowny sąd karał, które teraz żadnego forum nie mają i, przez wodze i karania zostając, szerzą się, a pomsty samego Boga rychłej i srogiej czekają. O, jakie łzy nad taką niesprawiedliwością wylewać każdy pobożny może? O jako z prorokiem temu królestwu nie grozić[1]: „Ziemia się zaraziła od obywatelów swoich, bo przestąpili zakon, odmienili prawo, rozprószyli przymierze wieczne; dlategoż prze-
- ↑ Iza. 24.
