przełożony, bez kapłana urzędu nie bierze; kapłana mu dano, aby go słuchał w tem, co mu od Pana Boga powiadać miał. I napisał o tem prawo Mojżesz[1]: „aby król, skoro stolicą swoją zasiądzie, zakonu Bożego księgi brał od kapłanów i czytał je i, uczył się bać Pana Boga i strzedz ceremonii jego.“
Widzimy tedy, jako religia i kapłaństwo fundamentem jest królestw u ludzi Boga prawego. Co i sam rozum przyrodzony pokazuje, bo królestwa i rzplte bez Boskiej pomocy fundować się i stać i obrony mieć nie mogą; przychodzą na nie takie przypadki i trudności, z których żadną mocą i radą wyniść nie mogą, aż za pomocą nawyższego króla i Boga, który wszytko może.
Dlategoż i poganie, fundując swroje królestwa, pierwsze prawa o religiej i służbie Bożej stawili. Bo wiadoma rzecz jest, iż one na dwanaście tablicach prawa rzymskie na trzy części rozdzielone były: pierwsza o religiej druga o pospolitych, trzecia o pojedynkowych rzeczach[2]. Bo nalepsze jest rządzenie i szczęśliwe ludu tego sprawowanie, który się bojaźnią Bożą zaprawił, a dla tego, który wszytko wie i widzi i ukarać może, źle czynić nie chce, a urzędom, jako ziemskim bogom od Boga
