Strona:PL Kazimierz Czapiński - Partja wrogów ludu pracującego (endecja).pdf/23

cjonalistów, bardzo często z kresów polsko-ukraińskich jak Głąbiński, i dlatego frazes nacjonalistyczny, pełen nienawiści do innych narodowości bardzo często endecja ma na ustach.
 Tym frazesem nacjonalistycznym czy antysemickim pozyskuje mniej mądrych inteligentów oraz drobną burżuazję (sklepikarzy i drobnych rzemieślników).
 Ale do endecji przyłączył się także przemysł i handel polski — mówimy oczywiście o burżuazji przemysłowej, bankierskiej i handlowej.
 Jak wspominaliśmy, wódz „Lewjatanu“, to znaczy związku polskich przemysłowców Wierzbicki, należy do endecji.
 To nadaje endecji charakter czysto burżuazyjnej zbiorowej partji polskich klas posiadających. Dlatego też endecja tak zażarcie walczy przeciwko ustawodawstwu robotniczemu oraz słusznym żądaniom robotników. Pozatem endecja chętnie opiera się na bogatych i najbogatszych chłopach, zwłaszcza w byłym zaborze pruskim. Natomiast obszarnictwo w dużej mierze opuściło endecję, przechodząc do dubadecji i sanacji.
 Tem się tłómaczy, dlaczego endecja przy ostatniej reformie rolnej 1925 r. głosowała „za“ reformą, ale w dużej mierze wypaczoną na rzecz bogatych chłopów.
 Natomiast robotników endecja nie posiada. W ostatnich czasach próbuje utworzyć pod presją majstrów i fabrykantów jakieś grupki robotnicze pod nazwą „Praca Polska“; to jednak mało się udaje, bo robotnik naogół świadom jest swego interesu klasowego. Widzimy więc, iż endecja jest czysto burżuazyjną partją klasowych wrogów