Strona:PL Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Na Skalnem Podhalu. T. 1.djvu/124

 — Po tok tyz haw prziseł.
 — Ej przi sam Panu Bogu! Wojtuś!
 — Bedzie ta jako bedzie.
 — Tu mos mojom rękę! Hoćbyś trzy dni kcioł pić: pij! Krowę przedom, konia przedom — pij! Wojtuś! Serdecko moje! Na mój dusiu! Pij!!! A kiz to dyasi prziśli s tobom?
 — Juhasi murzańscy. Hajocki. Niemowy.
 — Ej wiera! Kieli som tyz! Kieby jo teli był! Sprościłby jo tyz Wałęcoka!
 — Nie bójcie się! Mom go i jo sprościć.
 — Ej raty przeraty, Wojtuś! Pij potę, kielo kces! Łąkę w Obłazie sprzedom, pole przedom, dom przedom: pij! Wojtuś! Serdecko moje! Ni mógek jo, bier ty! Bier, bier, bier! Wrrr!!!
 Tu Florek Francuz warknął jak pies, aż się zapienił, wbił paznogcie w dłoń Wojtka i trząsł się cały, a przestępował z nogi na nogę, jak kogut.
 — Is jom hań?
 — Widzem.
 — Bośkajom się, ściskajom się, shadzajom się! Wojtuś! Wrrr!...
 Tu Florek Francuz schylił głowę i złapał zębami rękaw od koszuli Wojtkowej.
 — Wojtuś!
 — Co?
 — Bedem ci syćkie dzieci do krztu trzymoł!