Ta strona została skorygowana.
pytace haw béli. A cobyś tąńcéł! Bo padajom na tobie sytka: dziad! nieruchajda!
— Je tok trefiéł — myśli dyaboł — na hipkacke. Je to se ta potąńcem kolwicek. Poseł, ubrał sie piéknie, odzienie nowe hłopowe ze zyrdki sjon, wyzdajał sie, wybryzował, jak to na wesele. Jaze sie sam do sobie ośmiał.
Baba samo to, po świentalnemu, pod stązkami bo to kajsi pono w Zarze béło, buty zółte, a korole na syji.
— Je to tu na nik biédy niémas — méśli dyaboł.
Uzaprzongał konia, siedli, pojehali. Dyaboł wióz, to tak kóń seł, jaze bahra w kołak zwoniły.
Całom noc musiał dyaboł tąńcyć. Bo ta nie jino tąńcéli, ale sie i bawili, to w dziada, to w kota i myske, to zaś i w ryktara, seliniejako, to znowa śtajera, polonesa śli, i niedźwiedzia trza
