béło za jinémi pokazować, a co se dyaboł fciał siednąć, to baba ku niemu: Basommazania! Stydu mi nierób! Jus cie i tak ludzie za psie uho niémajom! Dziadu! Delengusie! Tąńc!
Kolwicek sie ta jéj jus i bał, to seł. Cysto piéknie sie zamordował. Bo ta i naucny niebéł tak. Haj.
Całom noc tak sło, do biłeho rania. No — méśli se dyasek — to nic. Zajedziemé du domu, to sie wyśpiem. To jino roz tak.
Ehę! Zajehali du domu, zodziéwa sie ze świętalnego baba, zodział sie dyaboł i na pościel sie pha, a baba nań: Is! Is! Kazbyś sie phał, psie miéso jedne! A nie wiés to, ze orba w polu! Bier sie! Bo ci haw zapłuźnika nik nie upytał!
Przipatrzéł sie dyasek do baby, ale coz bees robiéł?
Lewdo ta kielo telo pośniadać dała, juz mój dyaboł przi pługu. Oro. Jino
Strona:PL Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Na Skalnem Podhalu T.4.djvu/94
Ta strona została skorygowana.
