Kie jo béł taki nieduzy hłopiec i za honielnika jek, za gońca, słuzéł, be temu wysy siedemdziesieńci roków, béł baca z Bustryku, pisał się Juro Stopka Brzyskowy, jo haw niemały, ale przi nim dziecko.
Śmiało patrzał do światu. Béł hłop!
Dzisiok ino same dziady. Honorowyk hłopów niémas.
A béli przi nim juhasi, jak byki. Uzdobiéroł se takik, jako som, to se spocywajęcy paśli. Im ta nik na zradzie nie stoł. Obowoł sie ig kozdy. Haj.
Redykał sa Jurik z gronika na gronik,
ka sa prziredykał, to se zaturlikał...
Taka o nim nuta sła. Bo ka zaseł, to se na fujerze grał, samym luptowskim juhasom pod nos, na grani, i owce, co ś nim przisły, zbyrcały na turlikak. A béł we Wirhcihej baca nad bace, Jano Bleha z Kokawy, i straśnie go to mierziało, ze sie ig Poloki nie bojom,
