Ta strona została uwierzytelniona.
ale gardził myśleć o tem, że go wydać może.
— Przeboccie — rzekł zwyczajnie, wychodząc z izby czarnej.
— Z nicego — odpowiedział chłop i Sobek poszedł do białej izby, legł i zasnął.
A chłop duchem do wójta, wójt duchem po przysiężnych, po chłopów; zebrało się tego kupa, dwunastu, albo więcej, obstępować domu nie było co, w okienkach były kraty, weprała się hałastra prosto do izby, gdzie Sobek Jaworcarz spał. Obyczajem zbojeckim ciupagę on przy sobie położył, ale mu ją po cichu baba z pod ręki zawczasu uprzątnęła.
Kiedy ujrzał światło, ludzi, sięgnął ku ciupadze — niema — skoczył z pościeli. Ale chytra baba groch pocichutku po podłodze rozsypała. Zaraz poślizgnął się i padł. Przysiedli go i związali.
Tak wzięli w Harklowej za Nowym
