Ta strona została uwierzytelniona.
skem. Mokrutkie, jak mys. Ślizgo sie i utyko po krupak, bo i tu gradem dostało. Trzęsie sie i sceko zębami od zimna. Dygoce całe skrziwione.
— Zje pojdze weredo do izby, bo umarznies! Zagrzéj sie! — Hej, i wleźli.
W izbie było ciepło, na nolepie pod kominem była zagrzebiono w popiele watra. Sobanek łapiéł pogrzybacke i ozgrzób wągle olsynowe jarkie; posadziéł dziada ku nim na nolepe — pado: niegze sie ta grzeje.
— E, cyjześ nieboze?... E, skądześ? — pyto sie.
To nic! Ino sceko zębami a patrzi do niego. Dygoce i trzęsie sie od zimna.
— Déj sie ty tu ozgodos, ino sie zagrzejes! — myśli se Sobek. Poseł, nabroł zo pieca drew i nawaléł na watre. — No grzéjze sie teros! A pote bedziemé godać! Hej.
Chłopcysko sie grzeje, pcho ręce i nogi
