Poromina z doła, to nieśpasujcie! Co thu zastawiojcie młyn i lećcie prędko na joz, odroście wode do krzty dobrze, bo by wos haw zamuléło.
Jutro w nocy przikurzi śniég, ale to nic! Bo on jesce zginie i bedzie ciepło.
Jutro była pogoda, on cały dzień zabroł sie popod koło po wodzie w burtnicy, a jeno, to wyziéroł ku Orawicą i cały dzień jakisi był smutny, ani jeść niekcioł.
Ku wiecorowi zacéno sie hmurać od Orawy, uwidzioł, uradowoł sie, wyseł z pod koła i prziseł do izby weselsy i pojod... W nocy przipiérchnon śnieg na kérpiec. Tén całom noc niespoł nic, ino chodziéł po izbie, a śmioł sie som do sobie, co cud!... Ku raniu przisła mgła jak ciasto, tén ino zacéno świtać, poseł w pole; wyciągnon ze spary powrósła dwa, owinon w nie nogi i poseł prosto po śniegu na Walcocki Wiérk.
Strona:PL Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Na Skalnem Podhalu T. 2.djvu/224
Ta strona została uwierzytelniona.
