Strona:PL Kieszonkowy słownik języków łacińskiego i polskiego. Cz. 1, Słownik łacińsko-polski.djvu/100

2. (intr. i P.) a) walczyć, potykać się, mleć do walczenia (cum alqo); b) być nawiedzonym, trapionym, dręczonym (alqa re i ab alqo); doznać prześladowania. abs. wejść w tłum.
cōnflīctŭs, ūs m zderzenie.
cōn-flīgō, xī, ctŭm 3 razem uderzać, zderzać (intr.) ścierać się, walczyć (cum alqo, contra i adversus alqm).
cŏn-flō 1. a) dmuchać, rozdmuchać; wzniecić, obudzić; b) stopić, przetopić; α) zbierać, spoić, (pieniądze) zbijać, gromadzić, (długi) robić, zadłużać się; β) kuć, knuć, sprawić, spowodować; wymyślić.
cōn-flŭō, flūxī, — 3. spływać, zlewać się razem (in alqd, ad alqm). subst. cōnfluēns, tĭs m (także pl.) spływ, zlewisko
cōn-fŏdĭŏ, fōdī, fŏssŭm 3 przebić, przekłuć; rzucić o ziemię.
cōn-fōrmātĭŏ, ōnĭs f ukształtowanie, obraz, twór; a) wyobrażenie, pojęcie; b) figura retoryczna.
cōn-fōrmō 1. tworzyć, kształtować; wykształcić, wyszkolić.
cōn-frăgōsŭs 3 nierówny, chropawy.
cōn-frĕmō, ŭī, — 3. razem mruczeć, szemrać.
cōn-frĭcō 1 nacierać, wycierać.
cōn-frĭngō, frēgī, frāctŭm 3. łamać, rozbić; udaremnić, zniweczyć.
cōn-fŭgĭō, fūgī, — 3. uciec, uciekać się do czegoś (in i ad alqd).
cōn-fŭgĭŭm, ī n miejsce schronienia, ucieczka.
cōn-fŭndō, fūdī, fūsŭm 3 zlewać razem, zsypać razem; 1. a) zmieszać (alqd cum re) łączyć (alqd in ald). P. zmieszać się; b) wprawić w zamieszanie, zamącić; wykrzywić; c) przerazić. zatrwożyć; d) cōnfūsŭs 3 zamącony, pomieszany; wylękły, bezładny, wykrzywiony. 2. wlać (alqd in alqd). P. wlać się, rozszerzyć się.
cōn-fūsĭō, ōnĭs f a) zmieszanie, połączenie; b) zamęt; c) rumieniec; zmieszanie, pomieszanie.
cōn-fūtō 1. a) zmusić do milczenia (alqm); b) stłumić, uśmierzyć, ukoić (alqd); zbijać.
cǒn-gĕlō 1. a) zamrozić, twardym uczynić; b) (intr.) marznąć, sztywnieć.
cǒn-gĕmĭnō 1. podwajać.
cǒn-gĕmō, ŭī, — 3.glośno wzdychać.
cǒngĕr, grī m węgorz morski.
cǒngĕrĭēs, ēī f stos, kupa, masa.
cǒn-gĕrō, gěssī, gěstŭm 3. razem znosić, zbierać; a) gromadzić, wznosić, budować; b) coś nałożyć na kogoś, obsypać kogoś czemś (alqd in alqm); c) gnieździć się.
cǒngěstīcĭŭs 3 nagromadzony.
cǒngĕstŭs, ūs m a) znoszenie, gromadzenie; gnieżdżenie się; b) kupa, mnóstwo.
cǒngĭārĭŭm, ī n miara; dar, ofiara.
cǒngĭŭs, ī m miara (około 3 litrów).
cǒn-glăcĭō 1. zamarznąć
cǒn-glŏbātĭō, ōnĭs f kupienie się, gromadzenie się.
cǒn-glŏbō 1. uczynić kulistem, zaokrąglić; skupić, nagromadzić.
cǒn-glūtĭnātĭō, ōnĭs f sklejenie.
cǒn-glūtĭnō 1. sklejać, ciasno spajać, składać.
cǒn-grātŭlŏr 1. wspólnie składać życzenia (alci alqd).
cǒn-grĕdĭŏr, grĕssŭs sŭm 3. schodzić się, spotykać (cum alqo); potykać się, walczyć.
cǒngrĕgābĭlĭs, ĕ towarzyski.
cǒngrĕgātĭō, ōnĭs f towarzyskość, pożycie towarzyskie.