Strona:PL Kieszonkowy słownik języków łacińskiego i polskiego. Cz. 1, Słownik łacińsko-polski.djvu/189

czyny (wojenne). alci morem gerere spełnić czyjeś życzenie, czyjąś wolę. P. dziać się, stać się.
gĕrŭlŭs, ī m tragarz, pachołek.
gĕstămĕn, ĭnĭs n ciężar, nosze; lektyka.
gěstātĭō, ŏnĭs f a) wyjazd; b) aleja, jezdnia.
gěstātŏr, ōrĭs m tragarz.
gĕstĭcŭlātĭō, ōnĭs f znaczący ruch; gestykulacja, pantomima.
gěstĭō¹, ōnĭs f wykonanie.
gěstĭō² 4. skakać z radości, radować się; namiętnie pragnąć (z inf.).
gěstĭtō 1 nawyknąć nosić, zazwyczaj nosić.
gěstō 1 nieść. P. i intr. dać się nieść, jechać.
gěstŭs, ūs m trzymanie się; ruch, gest, mina.
gīgnō, gěnŭī, gĕnītŭm 3. rodzić. gīgněntĭă, ĭŭm n twory, stworzenia; wywołać, spowodować.
gǐlvŭs 3 żółtawy, płowy (maść koni t. zw. izabelowa).
gǐngīvă, ae f dziąsło.
glăbĕr, bră, brŭm gładki, łysy.
glăcĭālĭs, ĕ lodowaty
glăcĭēs, ēī f lód; zimno.
glăcĭō 1 zmieniać się w lód, lodowacieć.
glădĭātŏr, ōrĭs m zapaśnik; a) bandyta; b) (pl.) walki gladjatorów.
glădĭātŏrĭŭs 3 gladjatorski; subst. -ĭŭm, ī n zapłata gladjatorów.
glădĭātūră, ae f walka gladjatorów.
glădĭŭs, ī m miecz; a) broń; b) mord.
glaebă, ae f skiba; kawał, bryła.
glaesārĭŭs 3 bursztynowy.
glaesŭm, ī n bursztyn.
glǎndĭ-fĕr 3 rodzący żołędzie.
glāns, dĭs f żołądź; pocisk procowy.
glārĕă, ae f żwir.
glārĕōsŭs 3 pełen żwiru żwirowaty.
glaucŭs 3 błękitnawy.
glēbă, ae f = glaeba.
glēsŭm, ī n bursztyn.
glīscō, — — 3. rozpalić się. zapłonąć; przybierać, wzrastać, górę brać.
glŏbōsŭs 3 kulisty.
glŏbŭs, ī m kula, bryła; a) kula ognista; b) zbita gromada; c) zgromadzenie, klub, klika.
glŏmĕrō 1. skłębić; ścisnąć, skupić, zgęścić.
glŏmŭs, ĕrĭs n kłębek.
glōrĭă, ae f sława; a) chwałą, ozdoba; b) sławny czyn; c) żądza sławy, duma, pycha.
glōrĭătĭŏ, ōnĭs f samochwalstwo.
glōrĭŏr 1. chwalić się (re, de re), chełpić się, chlubić się, pysznić się, chwały swej w czemś (in re) szukać. gloriandus 3 pochwały godny.
glōrĭōsŭs 3 a) pełen chwały, chlubny; b) samochwał.
glūtĕn, ĭnĭs n klej.
glūtĭnāmĕntŭm, ī n miejsce sklejenia.
glūtĭnātŏr, ōrĭs m introligator.
gnārĭtās, ātĭs f znajomość.
gnārŭs 3 a) znawca, świadomy (z gen.); b) znajomy, znany.
gnātŭs, gnāvŭs = natus, navus.
gnōmŏn, ōnĭs m skazówka (na zegarze słonecznym)
gōrytŭs = corytus.
grăbātŭs, ī m tapczan.
grăcĭlĭs, ĕ smukły, cienki a) ciasny, mizerny; b) pojedynczy, skromny, bez ozdób.
grăcĭlĭtās, ātĭs f wysmukłość, szczupłość.
grăcŭlŭs, ī m kawka.
grădātĭm adv. a) krok za krokiem; b) stopniowo.
grădātĭō, ōn