Strona:PL Kieszonkowy słownik języków łacińskiego i polskiego. Cz. 1, Słownik łacińsko-polski.djvu/213

ĭn-dūrēscō, rŭī 3. twardnieć, tężeć, hartować się.
ĭn-dūrō 1. czynić twardym, hartować.
ĭndūstrĭă. ae f pracowitość, skrzętność. (de) industriā umyślnie, z umysłu.
ĭndūstrĭŭs 3 pilny, skrzętny.
ĭndūtĭae, ārŭm f zawieszenie broni, rozejm.
ĭndūtŭs, ūs m odzież.
ĭn-ĕdĭă, ae f głód, post.
ĭn-ĕdĭtŭs 3 (jeszcze) niewydany.
ĭn-ĕō, ĭī, ĭtŭm 4. 1. (intr.) wchodzić (in alqd); zaczynać się, poczynać się. iniens netas młodość. 2. (trans.) wchodzić, wstąpić (domum); a) stanowić (klacz, krowę); b) rozpocząć (okres czasu); (urząd) objąć, (interesa, układy) nawiązać, zawrzeć, (postanowienie) powziąć. rationem rei rozważyć, obliczyć. gratiam ab alqo pozyskać łaskę przychylność.
ĭn-ĕffĭcāx, ācĭs nieskuteczny, słaby.
ĭn-ēlĕgăns, ăntĭs niewytworny, niesmaczny.
ĭn-ēlǔctabĭlĭs, ĕ nieunikniony.
ĭn-ēmŏrĭŏr 3. umierać (na widok czego) (dat.).
ĭn-ēmptŭs 3 niekupiony.
ĭn-ēnārrābĭlĭs, ĕ niedający się opisać, niewysłowiony.
ĭn-ēnōdābĭlĭs, ĕ niedający się rozwiązać, nierozwikłany.
ationem rei rozważyć, obliczyć. gratiam ab alqo pozyskać łaskę przychylność.
ĭnĕptĭae, ārŭm f niedorzeczność, błazeństwo.
ĭn-ĕptŭs 3 nieprzydatny; a) niestosowny, niedorzeczny; b) niesmaczny, płaski, głupi.
ĭn-ĕquĭtābĭlĭs, ĕ niezdatny do konnicy.
ĭn-ĕrmĭs, ĕ i -mŭs 3 nieuzbrojony, bezbronny.
ĭn-ĕrrāns, ăntĭs niebłąkający się, stały.
ĭn-ĕrrō l. błąkać się, naokoło czegoś (dat.); majaczeć. snuć się przed oczyma.
ĭn-ĕrs, tĭs niezgrabny; a) leniwy, nieczynny; b) gnuśny, opieszały; e) tchórzliwy, nieśmiały.
ĭnĕrtĭă, ae f niezgrabność; bezczynność, lenistwo.
ĭn-ērŭdītŭs 3 niewykształcony, prostak.
ĭn-ēscō 1. wabić, nęcić.
ĭn-ēvĭtābĭlĭs, ĕ nieunikniony.
ĭn-ĕxtcītŭs 3 spokojny.
ĭn-ēxcūsābĭlĭs, ĕ nie dający się usprawiedliwić, nie wymagający usprawiedliwienia, bez usprawiedliwienia się, ĭn-ĕxĕrcĭtātŭs 3 niewyćwiczony, niesprawny.
ĭn-ĕxhaustŭs 3 niewyczerpany.
ĭn-ĕxōrābĭlĭs, ĕ nieubłagany.
ĭn-ĕxpĕdītŭs 3 powikłany, ciężki, trudny.
ĭn-ĕxpĕrrēctŭs 3 nie dający się zbudzić.
ĭn-ĕpĕrtŭs 3 a) niedoświadczony, nieobznajomiony z czem (z dat. lub *gen.); b) niepróbowany, niewypróbowany.
ĭn-ĕxpĭābĭlĭs ĕ a) nie dający się odpokutować; nieodpuszczony; b) nieubłagany.
ĭn-ĕxplēbĭlĭs, ĕ nienasycony.
ĭn-ĕxplētŭs 3 nienapełniony, nienasycony.
ĭn-ĕxplĭcābĭlĭs, ĕ rzecz nie dająca się rozwikłać: a) niewykonalny, (via) nie do przebycia, nieprzebyta; b) bezskuteczny, bez końca.
ĭn-ĕxplōrātŭs ĕ niewyśledzony; adv. -ō nie zasięgnąwszy języka.
ĭn-ĕxpūgnābĭlĭs, ĕ nie do zajęcia, nie do zdobycia, niepokonalny.
ĭn-ĕxspĕctātŭs 3 nieoczekiwany.
ĭn-ēxstīnctŭs 3 nieugaszony; niewygasły.