Strona:PL Kieszonkowy słownik języków łacińskiego i polskiego. Cz. 1, Słownik łacińsko-polski.djvu/25

ădǔltĕrĭŭm, ī n cudzołóstwo.
ădǔltĕrŏ 1 a) cudzołożyć, gamracić; fałszować, podrabiać (alqd); b) uwodzić, do cudzołóstwa nakłaniać (alqm).
ădǔltŭs 3 wyrośnięty; dorosły; wzmocniony; rozwinięty.
ăd-ǔmbrātĭō, ōnĭs f zarys, szkic; wskazówka, napomknienie.
ăd-ǔmbrō 1. nacieniować, naszkicować; a) krótko przedstawić, wskazać; b) naśladować; c) ăd-ǔmbrātŭs 3 naszkicowany; a) lekko nakreślony, niewyraźny, niedokładny, niedoskonały; b) zmyślny, fałszywy, pozorny, rzekomy.
ăd-ǔncĭtās, ātĭs f zakrzywienie, hak.
ăd-ǔncŭs 3 (w jedną stronę) zakrzywiony, haczykowaty.
ăd-ǔrgĕō, ǔrsī 2. przypierać; nastawać, ścigać.
ăd-ūrō, ūssī, ūstŭm 3. przypalić, spalić; a) przysmalić; b) mrozem ściąć.
ăd-ūsquĕ a) prp. z acc. = usque ad; b) wszędzie.
ăd-ūstŭs 3, part. pf. od adūro.
ǎdvěctīcĭūs 3 sprowadzony z zagranicy, zagraniczny.
ǎdvěctĭō, ōnĭs f dowóz.
ǎd-vĕhō, vēxī, věctŭm 3. sprowadzać, przynosić. P. przyjechać, wylądować.
ǎd-vēlō 1. osłonić, uwieńczyć.
ǎd-vĕnă, ae m przybysz, obcy; (adj. zagraniczny, obcy); cudzoziemiec, nowicjusz, laik (in re).
ǎd-vĕnĭō, vēnī, věntŭm 4. przybyć, dostać się (in locum, ad alqd); a) zbliżyć się, zjawić się; b) przypaść komuś (ad alqm).
ǎdvěntīcĭŭs 3 z zewnątrz przybywający; a) zagraniczny obcy; b) zewnętrzny; c) nadzwyczajny, przypadkowy, niespodziany.
ǎd-věntō 1. coraz bliżej przychodzić, zbliżać się, nadciągać (ad i in alqd, * z dat.).
ǎd-věntŭs, ūs m przybycie, zbliżanie się; lucis, świtanie; a) nadciąganie, przymarsz; b) nadejście, początek.
ǎd-věrsārĭŭs 3 1. adj. naprzeciw stojący, przeciwny, nieprzyjazny, wrogi, szkodliwy (z dat.). 2. subst. a) -ŭs, ī m przeciwnik, wróg; b) ǎdvěrsārĭă, ōrŭm n α) twierdzenia przeciwnej strony; β) księga rachunkowa, strazza (z odróżnieniu od t. zw. księgi głównej).
ǎd-věrsĭŏ, ōnĭs f kierunek.
'ǎd-věrsŏr 1. być przeciwnym, sprzeciwiać się, opierać się (z dat. lub quominus, ne).
ǎd-věrsus¹ 3 zwrócony ku czemuś, będący naprzeciw, przeciwstawiony, przedni (na przodzie będący). dentes zęby przednie. vulnys rana w pierś zadana; in adversum os prosto w twarz; flumine -o w górę rzeki; ex -o z naprzeciwka; in -um naprzeciw; a) nieprzyjazny, wrogi. adverso senatu wbrew woli senatu; subst. -ŭs przeciwnik; b) znienawidzony; wstrętny, obrzydły; c) niepomyślny, nieszczęśliwy (z dat.). subst. ǎdvěrsă, ōrŭm n α) niepowodzenie, nieszczęście (= res adversae, fortuna adversa); β) przeciwność, przeciwieństwo.
ād-věrsŭs² lub -sŭm 1. adv. naprzeciw (adv. ire, adv. arma ferre). 2. praep. z acc.: a) (o miejscu) przeciw, ku (przenoś.); α) przeciw; β) w przeciwień-