Strona:PL Kieszonkowy słownik języków łacińskiego i polskiego. Cz. 1, Słownik łacińsko-polski.djvu/350

sprostać czemu; β) odwzajemnić się = wynagrodzić; γ) wyświadczać, zapłacić.
rěspōnsĭō, ōnĭs f odpowiedź.
rěspōnsĭtō 1. wydawać orzeczenia.
rěspōnsō 1. a) odpowiadać; b) sprzeciwiać się, wzgardzić (z dat.).
rěspōnsŭm, ī n odpowiedź; a) wyrok prawny; b) wyrok, wyrocznia.
rēspūblĭcă ob. publicus.
rěspŭō, ŭī, — 3. wypluć; odrzucić, nie przyjąć.
rě-stāgnō 1. wystąpić z brzegów; być zalanym, stać pod wodą.
rě-staurō 1. odbudować.
rěstĭcŭlă, ae f cienki powróz, sznur.
rě-stīllō 1. kroplami wlewać, wkraplać.
rěstīnctĭō, ōnĭs f gaszenie.
rě-stǐngŭō, īnxī, īnctŭm 3. gasić. P. gasnąć; przytłumić, uśmierzać, stłumić, zgładzić.
rěstĭpŭlātĭō, ōnĭs f zobowiązanie wzajemne.
rě-stĭpŭlŏr 1. żądać wzajemnego przyrzeczenia.
rěstĭs, ĭs f powróz, lina, sznur.
rěstĭtō 1. zastanawiać się, zwlekać.
rě-stĭtŭō, ŭī, ūtŭm 3. 1. postawić na dawnem miejscu; a) odprowadzić, odnieść, odwołać; b) oddać (alci alqd). se alci restituere napowrót zaprzyjaźnić się z kimś. 2. przywrócić do dawnego stanu: a) przywrócić kogoś do dawnych praw; b) odbudować, odnowić; c) wynagrodzić, odszkodować; d) odwołać, znieść.
'rěstĭtūtĭō, ōnĭs f przywrócenie; a) odwołanie (z wygnania); b) ułaskawienie.
rěstĭtūtŏr, ōrĭs m odnowiciel.
rěstō, stĭtī, — 1. 1. pozostać, stawiać opór. 2. pozostawać, istnieć, zostać przy życiu. restat, ut zostaje jeszcze, aby. quod restat w przyszłości.
rěstrǐctŭs 3 wyprężony; a) dokładny, ścisły; b) oszczędny, skąpy.
rě=strǐngō, strǐnxī, strǐctŭm 3. (w tył) związać; a) ścieśniać: b) ograniczać.
rĕ-sŭdō 1. wypocić, być wilgotnym.
rĕ-sǔltō 1. odbić się: a) odbrzmiewać; b) sprzeciwiać się.
rĕ-sūmō, sūmpsī, sūmptŭm 3. wziąć napowrot, ująć znowu; a) odnawiać; b) odzyskać.
rĕ-sŭpīnō 1. odgiąć, odepchnąć, odrzuca.
rĕ-sŭpīnŭs 3 zgięty wstecz; oparty wspak; pyszny.
rĕ-sǔrgō, sǔrrēxī, sǔrrectŭm 3. powstawać, podnosić się; podźwignąć się, wyzdrowieć.
rĕ-sǔscĭtō 1. na nowo obudzić.
rĕtǎrdātĭō, ōnĭs f ociąganie się.
rĕ-tǎrdō 1. ociągać się, zatrzymać; powstrzymywać, przeszkadzać.
rētĕ, ĭs n sieć.
rĕ-tĕgō, tēxī, tēctŭm 3. odkryć, ogołocić; a) otworzyć; b) rozjaśnić, odkryć, wyjawić.
rĕ-těmptō 1. na nowo próbować.
rĕ-těndō, ndī, ntŭm albo tēnsŭm 3. zwolnić (łuk).
rĕtěntĭō, ōnĭs f zatrzymanie.
rĕ-těntō¹ 1. zatrzymywać; otrzymywać.
rĕ-těntō² = retempto.
rĕ-tĕrō, trīvī, trītŭm 3. zetrzeć, wytrzeć.
rĕ-těxō, xŭī, xtŭm 3. 1. rozpruć na nowo; unieważnić, odwołać. 2. na nowo tkać; odnowić, powtórzyć.
rētĭārĭŭs, ī m gladjator walczący siecią.