Strona:PL Kieszonkowy słownik języków łacińskiego i polskiego. Cz. 1, Słownik łacińsko-polski.djvu/436

Ta strona została przepisana.

vŭltŭōsŭs 3 robiący miny, wykrzywiający twarz.
vŭltŭr, ŭrĭs m sęp.
vŭltŭrĭŭs, ī m sęp; rozbójnik, bandyta; obżartuch.
vŭltǔrnŭs věntŭs m wiatr południowo-wschodni.
vǔltŭs, ūs m twarz, oblicze, mina, spojrzenie; a) wytarte czoło; b) ponure wejrzenie, gniewne spojrzenie; e) wygląd zewnętrzny, postać.
vǔlvă = volva.

X

xĕnĭŭm, ī n podarek dla gościa, wogóle: podarek, zobowiązujący do wdzięczności.
xystĭcī, ōrŭm m atleci.
xystŭs, ī m a) portyk, krużganek; b) wolny plac (deptak) dla spaceru przed domem, ozdobiony grządkami kwiatowemi.

Z

zēlŏtypĭă, ae f zazdrość.
zēlŭs, ī m zazdrość, współzawodnictwo.
zĕphyrŭs, ī m wiatr zachodni.
zmărăgdŭs = smaragdŭs.
zōnă, ae f pas (zwł. kobiecy); a) trzos; b) pas ziemi, okolica, strefa.
zōnārĭŭs, ī m wyrabiający pasy.
zōthēcă, ae f pokój do odpoczynku.
zōthēcŭlă, ae f pokoik, nyża.