Strona:PL Klemens Junosza W sieci pajęczej.djvu/17

każdy może się znać. Kto panu Walentemu powiedział o hajzówce?
 — A cóż to jest?
 — Widzi asan, to jest tylko zwyczajna grzeczność i delikatność; jeden drugiemu nie wydziera chleba z ręki. Czy asan myśli, że teraz łatwo żyć? Wcale nie łatwo, a gdyby jeden drugiemu chciał jeszcze psuć, to chybaby wszyscy z głodu pomarli. Widzi pan Walenty, że niema żadnej hajzówki, tylko delikatność.
 — Więc takiem prawem o moim interesie z wami niema co mówić?
 — Ja tego nie powiedziałem. Niech pan Walenty będzie około południa u Małki, może ja tam przyjdę, może Chaskiel przyjdzie, a najprędzej przyjdziemy oba. Może być asan spokojny.
 — No, to dziękuję wam, bo mi bardzo pilno trzeba pieniędzy.
 — Asan pewnie chce gruntu przykupić? Właśnie teraz ziemia niedroga.
 — Właśnie, że o grunt idzie, ale nie o kupienie, tylko o co innego. Sąsiad mój, Michał, po przezwaniu Koszałka, w grunt mi się łajdak worał; miedzy, która moja sprawiedliwa i rodzona jest z dziada pradziada, oderżnął mi caluteńką skibę.
 — Czy pan Walenty siał na tej miedzy pszenicę?
 — Toż Jukiel dziwny, a któż na miedzy sieje? Miedza jest miedza; zielsko jeno na niej rośnie i trawa.
 — No, więc w czem on zrobił panu Walentemu stratę?