Strona:PL Klemens Junosza W sieci pajęczej.djvu/42

 Franusia wbiegła do mieszkania, matka jej krzątała się właśnie przy kominie.
 — Ach, matusiu, — zawołała uradowana dziewczyna — wie matusia? Piotrek Sobieński powrócił do domu.
 — A ty skąd wiesz?
 — Błażej dziad mówił...
 — Cóż wielkiego? Powrócił, to powrócił.
 — Ale, matusiu, stelmacha przywieźli, koszykarza przywieźli, kuźnię budują. Podobno jakieś osobliwe bryczki mają wyrabiać.
 — Wiem. Oddawna Kajetan o tem myślał i z twoim ojcem i z innymi gospodarzami narady mieli. Teraz nastają inne czasy, moje dziecko, nietylko na rolę patrzyć trzeba i na zboże, co się na niej urodzi, bo roli niewiele, a za zboże marnie płacą — to też różnemi sposobami należy zabiegać, aby mieć z czego żyć.
 Franusia przerwała matce, pytając:
 — Matusiu, pamiętacie, że w Zimnowoli odpust?
 — Pamiętam.
 — Pojedziemy, prawda?
 — Nie wiadomo.
 — Oj, matusiu, jedźmy, jedźmy koniecznie — albo pójdźmy, jeżeli koni wam żal.
 — Zobaczymy, — odrzekła matka.
 Dziewczyna zaczęła krzątać się po izbie, potem wybiegła do ogrodu, ale robota jej nie szła. Myślała tylko o Piotrku: jak on wygląda, czy się odmienił w Warszawie, czy nie zapomniał?

---