Strona:PL Klemens Junosza W sieci pajęczej.djvu/65

 — A ja akurat byłam i poszłam piechotą... bo myślałam...
 — Co takiego myślałaś...
 — Powiedzieć ci?
 — Oj, — powiedz...
 — Nie chcę, bo schardziałbyś zanadto...
 — No, moja Franeczko...
 — O, już twoja?!
 — Powiedzże, powiedz... tak proszę...
 — Myślałam... że ciebie tam zobaczę.
 — O moja jedyna...
 — Znowu moja!
 — Już to Franusiu; inaczej być nie może... Życie mi nie miłe bez ciebie... Póki byłem w nauce, tom cicho siedział, nie mówiłem nic... tylkom codzień Boga prosił, żeby mi cię kto nie złapał...
 — Myślisz, że jabym się dała złapać tak łatwo!
 — Dziś, gdy już mam swój kawałek chleba, to myślę, że niema co zwłóczyć...
 — Jaki to pośpieszny..!
 — Poproszę ojca, matki, niech się twoim rodzicom pokłonią... i...
 — A mnie to nie poprosisz? Ja to dla ciebie nic?
 — Ja cię właśnie teraz proszę, Franusiu — zostań moją żoną.
 Dziewczyna zarumieniła się, jak wiśnia; Pietrek nalegał.
 — Franusiu, no... cóżeś tak zamilkła, nie ży-