Strona:PL Klemens Junosza W sieci pajęczej.djvu/85

będziesz na pokomornem, a do roboty na dniówkę? I tak ludzie robią.
 — Chyba nie...
 — Więc jakże będzie z tobą?
 — Nie wiem i, Bóg świadkiem, wiedzieć nie chcę.
 — O! nie ciekawyś!
 — Nie, panie Walenty, wolę już posłuchać, co wy ze sobą poczniecie...
 — Ja już sobie obmyśliłem. Wojować z żydami nie będę, bo ich nie zmogę. Oddać nie mam z czego, zniszczą mnie. Cała moja fortuna nie obstanie, żeby ich zaspokoić.
 — Cała fortuna?
 — Jakbyś wiedział!
 — To nie może być, panie Walenty, posiedzialność macie porządną, gruntu też.
 — Pójdź-no, bratku, do rejenta, to się dowiesz, jak owe zagonki na wszystkie boki są opisane. Żydom się z nich wiele nie dostanie, ale i mnie wykurzą, jak lisa z jamy.
 — I cóż poczniecie?
 — Ha, mój Michale, ty szczery i dobry człowiek, tedy ci powiem. Mógłbym ekonomować gdzie na folwarku, ale nie chcę. Od maleńkości jestem na swojem, to mi kark bardzo zesztywniał. Jużbym ja nie mógł koło drzwi stać i fochów znosić, jużem za stary; ale jest jeden Pan wielki, u którego służba honorem mi będzie.
 — I cóż to za pan?
 — Pan Bóg nasz miłosierny, Michale. Już ja