Strona:PL Klemens Junosza W sieci pajęczej.djvu/97

 Tak i teraz było. Walenty, porywczy i do kłótni pohopny, nie bardzo się zblizka zadawał z rodziną, ale kiedy widział, że z nim źle być może i postanowił odebranie należności utrudnić, wszyscy szwagrowie i bracia najchętniej w tem mu dopomogli i liczyć mógł napewno, że go żaden nie zdradzi.
 — I wilk w pojedynkę nie straszny — mawiał często Wasążek — a w gromadzie niech Bóg broni go spotkać.
 Po południu na targu Jukiel Wasążkowego szwagra zaczepił pytaniem:
 — Czy wasan słyszał, co Walenty mówił do mnie pod „Łabędziem“?
 — Słyszałem.
 — Co wasan myśli, czy to może być prawda, czy też łgarstwo jest.
 — Może być tak i tak.
 — No, przecież wasan szwagier jest, powinien wiedzieć. Jak się wasanu zdaje?
 — Widzi Jukiel, to tak: Walenty dużo procesów miał — i swoich, i za cudzemi, bywało, chodził, bo niema co mówić, głowacz to wielki do takiej roboty. Wyroków u niego pełna skrzynia, to też i nie dziw, jeżeliby gdzie jeszcze jakie należności miał.
 — Naprawdę?
 — A juści...
 — A wasan nie wie, jakie to należności?
 — O, żebym ja wiedział, tobym zaraz i swojego dochodził, bo to my ze szwagrem różnych sta-