Już tam rad sternik w zatrwożonej wodzie
Pewnej pogodzie:
8. Niechże ich kto chce błaga odpychając
Okręt od brzegu, a niechaj wzdychając
Czyni szaleniec i poganin gruby
Swym bogom śluby: —
9. Lecz my błagajmy onego co w łodzi
Zasnął, gdy morskie powstały powodzi,
A ocknąwszy się wiatry pohamował,
Morze zhołdował.[1]
10. Wzywajmy Pana, ten w srogim uporze
Gładzi, ucisza igrające morze,
Dziką okrutność i nieskromne duchy,
Ocean głuchy.[2]
11. On w wielorybie Jonasza ratował,
W ksieńcu przemarłym cudownie zachował,
Wyrwał z wnętrzności łakomego smoka
Swego proroka.[3]
12. Pan Bóg Neptuna nieokróconego
Pobudza z gruntów swych wywróconego,
Gdy góra górę pędzi a o brzegi
Łamią swe biegi.[4]
- ↑ Co w łodzi zasnął patrz, ewangeliję św. Mateusza rozdz. 8, 23—28. M. mylnie siódmy rozdział przytacza.
- ↑ W srogim uporze należy do igrające morze. głuchy, gdzie nic nie słychać, cichy, spokojny, np. głuche milczenie. Składnia: Wzywajmy P., t. g. u. igr. w sr. up. morze, dz. okr., nieskr. d. i ocean głuchy. Spójnik i właściwie przed wyrazem ocean stać powinien.
- ↑ Jonasza: patrz ks. Jonasza rozdz. 2. ksieniec, ńca, m: tak się nazywa żołądek niektórych ryb; np. Narusz. dz. I, pag. 64, wyd. z r. 1778: Luby Telemak, ach pożal się Boże, — podobno w ksieńcach rybich zaległ łoże. Przemarłym, przemorzony, przegłodzony.
- ↑ Neptun, morze. Nieukrócony, nieujarzmiony. Góra, bałwan morski.
pewnej pogodzie cieszył się z pogody mającej nastąpić, chociaż morze jeszcze wzburzone.
