Ta strona została uwierzytelniona.
13. Pan Bóg uśmierza morze poruszone
I akwilony głaszcze zajuszone;
Pan kiedy gromi, zapomnią swej dumy
Przeciwne szumy.[1]
14. Duch jego wdzięczny i łagodna[a] zorza
Miłym wiatreczkiem przewiewała morza,
Gdy jeszcze były proste w one[b] lata
Początki świata.[2]
15. Ten Zephyrus niech żaglem naszym włada,
Niech morskie szturmy równa i pokłada:
Ten jeśli po nas będzie, wsiadaj flisie
A odepchnij[c] się.[3]
16. Niech cię nie straszą niebieskie znamiona,
Już się dżdżawego nie bój Oryjona:
Niech cię nie trwożą pluskotne Hyades
Ani Pleiades;[4]
17. Niech ci nie grozi, blisko Erychtona
Po prawej ręce koźląt para ona,
Straszliwe znamię, przeciwne żeglarzom
I marynarzom:[5][d]
- ↑ zajuszone, rozjuszone, rozgniewane.
- ↑ Poeta ma na myśli wiek złoty przy i zaraz po stworzeniu świata, kiedy wszystkie siły natury łagodnemi jeszcze być miały. Do dziś dnia przypomina wiatr Zefir łagodne poruszenia powietrza w owych błogich czasach.
- ↑ Po nas, za nami.
- ↑ Oryjon konstelacyja niebieska, na przeciwko wielkiego niedźwiedzia; gdy w jesieni zachodzi, bywają deszcze i wiatry; wszystkim tu wymienionym gwiazdom przy wschodzie i zachodzie towarzyszą burze. Ztąd u Horacego occiduus, pronus, devexus, infestus; patrz też Virg. Aen. 7, 718 sq. Hyades w czole konstelacyji Byka; u Horacego tristes. Pleiades na karku konstelacyji Byka; porównaj Hor. Od. IV. 14, 20 sq.
- ↑ Erychton pierwszy miał sprządz czwórkę, za co między gwiazdami umieszczony jako woźnica. Virg. Ge. 3, 113. Koźląt para, Haedi, dwie gwiazdy po lewej stronie woźnicy; porównaj Virg. Aen. 9, 668 sq.
