Ta strona została uwierzytelniona.
214. Co nim fortuna szawia[a] na swem[b] kole,
Jako kostera warcabmi po stole[c];
Nie wiedzieć kto ma wziąść[d] po onym tańcu
Grosze na szańcu.[1]
215. Wywiedz[e] się jako wańczos[f] w targu padnie,
Popiół[g] i klepki, wszak się dowiesz snadnie;
Cić zawsze, co na wiślnym brzegu siedzą,
O tem[h] powiedzą.[2]
216. Ale żyto grunt! o tem[i] się wywiaduj!
Mając wiadomość, toż dopiero ładuj;
Nie o wasiełki, ziarno miej na pieczy
Nad inne rzeczy.[3]
217. Jedźże w Bożymię[j]! a naśladuj onych
Na lepszą paszą wężów poplecionych.
Patrz bystrem[k] okiem przed się i też pozad[l]
Jako ten owad.[4]
- ↑ Tr. stawia.
- ↑ Tr. M. i B. na swym.
- ↑ Tr. Jako w arcabami Kostera po stole; jednę zgłoskę za wiele.
- ↑ Tr. M. wziąć.
- ↑ Tr. M. wywiedź.
- ↑ Tr. wańcos. B. wańczosz.
- ↑ Tr. M. popioł.
- ↑ Tr. M. i B. o tym.
- ↑ Tr. M. i B. o tym.
- ↑ Tr. Jedźże w boże imie, ma jednę zgłoskę za wiele. B. Jedź w Boże imie.
- ↑ Tr. M. i B. bystrym.
- ↑ T. B. po zad.
- ↑ Szawia, szamota. U graczy zysk przechodzi z jednej strony na drugą, tak też fortuna raz temu, raz owemu sprzyja. Kostera (kość), szuler w kostki. Warcab, a-m, znaczy kamień do grania na warcabnicy; bywa ten kamień (bierka) zwykle z drzewa. Kto ma — szańcu. Szańc we grze znaczy stawkę; np. Konarski z królem grając w kostki, gdy szańc wielki sadził król a wygrał na nim wszystkie pieniądze, dał policzek królowi; Papr. Ryc. 160. Po 20 czerwonych złotych na szańc w warcaby grać nie chciał, powiadając, po tak male grać, jest jakoby wszy bił; Gór. Dw. Po onym tańcu. Taniec często w przeności (np. taniec z Tatarami), tu to samo co: po owej grze, po owej walce dwóch grających.
- ↑ Wańczos patrz 92.
- ↑ Ale żyto grunt; ale żyto jest rzeczą najważniejszą. Wasiełki, wasiłka, towar leśny deszczki. Nie o wasiełki scil. się nie wywiaduj; patrz wańczos 92.
- ↑ W Bożymię, w boże imię. (Jest to podobne zbicie dwóch wyrazów w jeden, jak w greckim języku. Krazys.) Na lepszą paszą scil. żeglujących. pozad, w tył, po za siebie.
