Ta strona została uwierzytelniona.
Da z sobą srogim wiatrom co chcą brojić,
Igrzysko strojić.[1]
235. A gdy się czego on Pompilus zlęknie[a],
Radzi o sobie bez mieszkania pięknie;
Gdy zasię znowu słoną wodę pije,
W morze się kryje.[2]
236. Tam na to patrząc w głowie sobie kryślił
Człowiek roztropny[b] i okręt wymyślił.
Tak wzór rzemięsło[c] z przyrodzenia brało,
Gdy nastawało.[3]
237. Więc na ryby[d] kształt wnet szkutę urobił
I udychtował i żelazem obił;
Sztaba miasto łba a rufa sprawiona
Miasto ogona.[4]
238. A miasto skrzeli dla pewniejszej jazdy
Przy burtach obu rozsadził pojazdy,
Ztądże[e] do czołna[f], ztądże[g] też urosło
Do łodzi wiosło.[5]
- ↑ By co statecznego, jakby co rzeczywiście znacznego i poważnego. Bosman z niem. Bootsmann, flis. Grzecznego, statecznego, poważnego, znacznego. Igrzysko strojić, bez połączenia z poprzedniem zdaniem (Asyndeton).
- ↑ Bez mieszkania, bez omieszkawania, nie czekając, natychmiast. Gdy zasię odpowiada wyrazom a niż się w. 232. Słoną, morską.
- ↑ W głowie sobie kryślił, w myśli układał. Wzór jest Objektem, rzemiosło Subjektem. Gdy nastawało jest zdaniem pobocznem, określającem bliżej Subjekt. Rzemiosło, gdy nastawało, brało wzór z przyrodzenia. Gdy nastawało, gdy w czasie jedno po drugiem nastawało, jedno po drugiem ludzie wymyślili.
- ↑ Udychtować, szpary pozatykać, by woda nie wsiąkała w szkutę. Sztaba (prora) nos, przednia część szkuty. Rufa (puppis) tył okrętu. Sztaba sprawiona itd. zamiast, sztabę sprawił miasto łba a rufę miasto ogona.
- ↑ Zdaje mi się, że zamiast skrzeli powinno być płetwy; skrzele u ryb są otwory rogową pokrywką okryte, pod któremi się naczynia oddychalne znajdują; płetwa zaś jest u ryby pióro, to czem się ryba rusza. Tylko płetwy człowieka naprowadziły do zrobienia wiosła, pojazdów, nie skrzele. Burtach patrz 206. Pojazdy, wiosła.
