Ta strona została uwierzytelniona.
244. Do tego przydał rzemieślnik[a] uczony
Z oblego[b] drzewa tak maszt wyniesiony,
Iż sterczy[c] k'niebu[d] z zawiesistą reją,
Gdzie wiatry wieją.[1]
245. Do reje[e] potem[f] żagiel przyprawiono,
Który w płócienne[g] wiatr przyjmuje łono:
Dusza i skrzydło, które szkutę żenie
Do naszej ziemie.[2]
246. Więc ty bądź kupny bądź też i darowny,
Miej sobie statek (ja radzę) warowny;
Nie zwierzaj drewnu lada jako kupiej
I głowy głupiej.[3]
247. Potem[h] na brzegu, gdyć już[i] stanie szkuta
Udychtowana i dobrze okuta,
Jeszcze nie zaraz żyto syp na maty,
Kupcze bogaty![4]
248. Trzeba szyprowi myślić o sukience,
Trzeba i w szkucie myślić o kuchence;
- ↑ Z obłego drzewa, okrągło długiego. Obły, a, e, też obli, we wszystkich narzeczach sław. znaczy okrągły. Reją patrz w. 7. Gdzie, w którą.
- ↑ Dusza i skrzydło bez ściślejszego połączenia z poprzedniem, zamiast: jest on (żagiel) duszą szkuty i skrzydłem jego, które go pędzi itd. (Czyby nie było lepiej czytać zamiast dusza, duszę?) Żenie, gna, pędzi, od żonąć. Praes. żenę albo żonę, żeniesz, żenie, Praet. żonął.
- ↑ Czy masz kupny (za własne pieniądze kupiony) czy darowny (za cudze, pożyczone pieniądze kupiony) statek, zważaj w każdym razie na to, by był mocno zbudowany; nie zwierzaj statkowi płocho swego towaru i głowy swojej głupiej. Lada jako przysłówek, znaczy: 1) jakokolwiek, 2) podło, nieporządnie, płocho.
- ↑ Udychtowana, okuta patrz w. 237. Wspominałem 242 o posadzce; otóż tu zamiast tarcic wspomina maty; z niem. Matte, plecionka z słomy, zielska, trzciny.
niedoskonalszy. Im bardziej się człowiek od wzorów natury oddala, tem łatwiej błądzi.
