Ta strona została uwierzytelniona.
263. Tłustego skromnym, prędkiego ciekawym
Musi zwać, kto chce być myśliwcem prawym;
Wątrobę lekkiem[a], a gdy się obłowi,
Psom herab mówi[b].[1]
264. Także i nasz flis ma swoje ustawy,
Ma swoje przezwiska i osobne sprawy;
A którzy grzeszą przeciw nim, jest na nie
Srogie karanie.[2]
265. A te przezwiska od Niemców są wzięte,
A w polskich flisów porządek przyjęte;
Nie dziwujże nam, że źle wymawiamy,
Co z Niemiec mamy.[3]
266. Ziemia ląd zdawna. Stara to niemczyzna[c],
Którą i nasza przyjęła ojczyzna.
Także też i brzeg główny w swojej mowie
Flis lądem zowie.[4]
267. Lecz brzeg dwojaki: jeden ostry słowie,
A drugi płaskim nazwali flisowie.
Ostry pewniejszy flisom, bo głęboki,
Przykry, wysoki.[5]
- ↑ Skromny od skromu, tłustości zajęczej, tyle co tłusty. Lekkiem pochodzi od lekkie, iego, Subst. gen. neutr. Nom. też lekie lub letkie. Linde s. v. lekie, przytacza miejsce, z którego się okazuje, że też płuca tak nazywano. Herab, interj. głos myśliwych, poskramiających psy, przy zwierzu pojmanym.
- ↑ Sprawy, czynności flisom tylko właściwe. Na nie, na nich.
- ↑ Porządek ustawy, zwyczaj. Nie dziwujże nam, nie miej nam tego za złe; patrz 182.
- ↑ Ziemia sc. nazywa się. Ląd niem. Land. Nasza ojczyzna, tyle co nasz ojczysty język. Brzeg główny ten, do którego zmierzamy.
- ↑ Słowie jest przysłówkiem; Linde cztery miejsca z autorów przytaczając dorozumiewać się tylko każe, co znaczy. Przytaczam miejsca te: 1) z Tward.: Gracyjan uciekł do węglarza, ten w jakiejś pieczarze ukrywszy go słowie, wnet zdradziecko zabił. 2) z Ps. Kochan.: Trąbcie w trąby, a to słowie, na pięknym miesiąca nowie. 3) z Leopolity: To jest ród Ezau, który słowie jest Edom. 4) z postyli Grzegorza z Żarnowca: Jako bożą matkę,
