Ta strona została uwierzytelniona.
Musisz trzy kopy do młynarza stracić,
Młyn mu zapłacić.[1]
294. Nie bądźże głuchy, niechaj próżnych wieści,
A pilnie słuchaj gdzie woda szeleści;
Wszak masz gdzie minąć szerokieć pogródki,
Chociaż młyn krótki.[2]
295. Wszytka[a] młynica zawisła na kołku,
Jeśli ją urwiesz szalony pachołku,
Powieziesz z sobą z niemałym gomonem
Młynarza z domem.[3]
296. Mgła kiedy wstaje, mów, że[b] mamka wstaje,
Bo gdzie inaczej, drużynać nałaje;
Potem[b] cię wzbiorą choć na samym nurcie
Szablą po burcie.[4]
- ↑ Nowy, który pierwszy raz steruje. Wara, uważaj, na bok, ustąp, strzeż się. Roztrąciszli jeżeli go roztrącisz. O przyrostku li patrz Łaz. Gr. pag. 290. Krotofila, krotochwila, zabawka, krótką chwilę trwająca, lub czas krócąca. Trzy kopy 180 groszy śrebnych. Z grzywny wybijano wprzódy 60 groszy; ztąd zaczęto na kopy liczyć. Gdy później więcej groszy z jednej grzywny wybijać zaczęto, całą ilość groszy z grzywny wybitą nazywano także kopą.
- ↑ Niechaj, zaniechaj patrz 173. (Nie zabawiaj się za nadto rozmową, byś nie przesłyszał szelestu wody spadającej z koła młyńskiego; uważaj, nie najeżdżaj, wszak możesz minąć szerokie wprawdzie pogródki, chociaż młyn krótki, boć na Wiśle dosyć miejsca.) Szerokieć. Przyrostek ć nie jest tu skróconym zajimkiem ci, lecz przyrostkiem przysłówkowym, wyrażającym przyznanie: wprawdzie, juści; patrz Łaz. Gram. pag. 289. Pogródka. Znaczy 1) ogrodzenie, oplecenie, 2) grządka w ogrodzie, 3) przy młynach wiązanie z drzewa, w którem są żłoby, któremi woda na koła płynie; w tem znaczeniu tu użyte (Linde). Por. zresztą w. 314.
- ↑ Młynica miejsce gdzie mielą, na którem młyn stoji; młyn pływający. Szalony, głupi, bo jakoś ani na cudzą, ani na własną nie zważasz szkodę. Gomonem. Gomon, burda, zatargi, tartas, np. „mając gościa w domu, nie czyń z czeladzią gomonu”.
- ↑ Mgła dla flisów bardzo niebezpieczna; dla tego podczas mgły gęstej stawają. Do dziś dnia mgłę mamką nazywają. Gdzie, jeżeli; potem cię wzbiorą, potem cię obiją; wezbrać kogo, ociąć, przeparzyć kijem, przetrzepać; np. kosturkiem go po boku wezbrał. Choć na samym nurcie, choć na środku Wisły. Burty patrz 206.
