Szekspira, potępione dusze Dantego nie dawały mu spokoju: musiał je we własnym duchu przerobić i czytelnikom (bardzo jeszcze wówczas nielicznym) przedstawić. W roku 1834 napisał Balladynę, — w 1837 — Poemat Piasta Dantyszka o piekle. W tym ostatnim znajduje się postać „Maryi“ (Malczeskiego), łącząca tym sposobem poemat „Wacław”, gdzie występuje Grafini, ze wspomnieniem pierwszéj miłości opiewanego przez siebie bohatera. Zbyt atoli ułamkowe są rysy, ażebyśmy cośkolwiek o téj postaci mogli powiedzieć. Zaznaczając więc tylko jéj istnienie, nadmienić muszę dla uniknienia nieporozumień, że poemat „Wacław“, jakkolwiek wydrukowany w tymże samym roku, co Balladyna (1839), napisany był późniéj (Ball. 1834, Wacław 1836). Umieściłem atoli „Grafinię“ w tém miejscu, ażeby fragmentarne postaci nie przerywały nam wrażenia, gdy mówić będę o kreacyach, na obszerniejszą skalę pomyślanych.
Usposobienia ludzi moralnie skażonych mają zawsze coś demonicznego w sobie. Wynosząc się niby nad poziomą naturę ludzką, wszystkie uczucia, które dla innych są rozkoszą, obryzgują krwią i kałem; u stóp swoich kładą serca i plwają na nie jak na rzecz obrzydliwą; na głowie mają dyadem, cierniami obrócony nazewnątrz... Zadowolnienie próżności i dumy trwa minutę; popęd do deptania ciał i dusz ludzkich budzi się potém z coraz
