Ta strona została uwierzytelniona.
137
ŚWIĘTO PRZAŚNIKÓW.
pomnożyć chwałę i wzmocnić nietykalność Świętego Przybytku.
Pątnik rzucił się na ziemię. Prochem posypał sobie głowę i tak się kając, błagał:
— Szlachetny władco Jerozolimy! ulituj się nad mojem prostackiem sercem i prostacką myślą. Wierzę ja w każde twoje słowo. Chcesz li jednak, aby ramię moje i miecz mój padały jako błyskawice i jako pioruny na rozkazy twoje, przysięgnij mi, że każde słowo, które rzekłeś jak i twoja dobra wola, prawdziwemi są! dziadkom mym bowiem kląłem się na Pana Zastępów, iż życie moje oddam li tylko w obronie Świętego Przybytku! wejrzyj, o Panie, na małość moją i spełń prośbę, którą zanoszę do ciebie.
