Ta strona została uwierzytelniona.
318
PIEŚŃ JONATESA.
ko — przypatrujesz się moim wspaniałym szatom? Wiedz-że, że mąż mój miał dziesięć okrętów w Joppie i lasy balsamowe pod Jeryhonem, a ja pięćdziesiąt służebnic. A teraz na ulicy mój dom, bo twoi królowie zrabowali nasz cały majątek i męża spalili żywcem! Czy pomnisz arcykapłana Mateusza? Zatem w tej koszuli chodzę po nim w żałobie i dzieci moje wiodę na psią stypę! Pozdrów odemnie swego tyrana i powiedz, że mu plujemy w oczy ja i moje dzieci! Niechaj Pan Zastępów połamie kości jego i zęby jego!
Wybuchnęła dzikim, wstrząsającym płaczem.
Jonates zakrył twarz dłońmi. Z ust jego zrywał się szept rozpaczli-
