Strona:PL Kozłowski - Współczesna polska literatura filozoficzna.djvu/16

 Nie możemy tu pominąć dzieł dwu głośnych w swoim czasie lekarzy: W. T. Szokalskiego: „Początek i rozwój umysłowości w przyrodzie” (1885) oraz Ludwika Natansona: „Teorya istot idyodynamicznych” (1883).
 Wymienić wreszcie wypada szereg prac z zakresu historyi filozofii poczęści na tle filologicznem. L. Szczerbowicz-Wieczór ogłosił rozprawy o „Parmenidesie” (1868), o „Spinozie i jego nauce” (1877); ogłosił także „Kilka kwestyi, jako uzupełnienie zagadnień i kierunków” (1875). Stanisław Tomkiewicz „Filozofia w Polsce w XV i XVI wieku” (1894). Rutowski „Herder i jego filozofia historyi” (1881). Zygmunt Samolewicz „Studya Platońskie”: „Hippiasz większy” (1874). Michał Jezieniecki „Studya nad platońskim Sofistą” (1889); także: „Ueber die Abfassungszeit der Platonischen Dialoge Theaitet und Sophistes” (1887). W. Zaremba „Stanowisko Arystotelesa w dziedzinie nauk przyrodniczych i w dziejach sztuki lekarskiej” (1892). L. Ćwikliński „Konstytucya Aten według Arystotelesa” (1892). St. Schneider „Studya nad Politeją ateńską Arystotelesa” (1893), jegoż: „Wyobrażenia orfickie i ewolucyonizm” (1900), także „Isokrates wobec Politei Ateńskiej Arystotelesa”. Br. Kruczkiewicz „O filozofii Seneki” (1875). K. Mecherzyński „O poemacie Lukrecyusza” (1880). F. K. (rupiński) „Obraz filozofii współczesnej” („Ateneum” 1880 — 1882). Br. Reichman „Jędrzej Śniadecki i Darwin” (1874). Tadeusz Zieliński „Zasady teoryi Jędrzeja Śniadeckiego” (1874). Kl. Hankiewicz „Życie, pisma i system Trentowskiego” (1871).
 Przekładami filozofów starożytnych w najnowszych czasach zajmowali się: Ant. Bronikowski „Dzieła Platona” (1858 — 1884). St. Siedlecki „Gorgias, Laches, Apologia, Kriton, Protagoras, Eutyfron (1879 — 1881), jegoż „Poetyka Arystotelesa” (1887). Świderski „Menon Platona” (1888). A. S. Jezierski „Platona Eutyfron” (1890). Erazm Rykaczewski „Pisma filozoficzne M. T. Cycerona” (1874 — 1879). H. Sadowski „Sen Scypiona” Cycerona (1871): „Rzeczpospolita” Cycerona (1873).
 Pozostaje nam jeszcze uzupełnić ten obraz współczesnego rozwoju myśli filozoficznej polskiej wiadomością o wypadku, który, jak sądzimy, nie pozostanie bez wpływu na jej dalszy postęp. Mam tu na myśli ostatni (IX) zjazd przyrodników i lekarzy polskich w Krakowie, którego sekcya psychologiczna wskutek rozszerzenia programu swego, dopuszczającego do obrad wszelkie zagadnienia natury filozoficznej, stała się sekcyą filozoficzną. Był to więc pierwszy zjazd filozofów polskich, niezbyt liczny wprawdzie, którego obrady wszak-