Strona:PL Królewna Gęsiarka i inne bajki.djvu/38

 Przerażeni, prosili:
 — Nie krzycz tak, bo się ludzie zbudzą.
 Ale Odrobinka udał, że nie rozumie i wołał jeszcze głośniej:
 — Co mam podawać? Czy wszystko, co tu jest?
 Krzyk ten obudził służącą śpiącą w komorze. Siadła na łóżku słuchając, zaś złodzieje odbiegli kawał drogi. Ale pochwili nabrali odwagi i rzekli sobie:
 — Ten malec drażni się z nami.
 Wrócili i szepnęli mu:
 — Nie rób żartów i podaj nam coś.
 Odrobinka wrzeszczał raz jeszcze:
 — Dam wam wszystko, co tu jest! Wsadźcie tylko ręce w kraty!
 Tym razem służąca usłyszała wszystko wyraźnie, wyskoczyła z łóżka i otwarła drzwi do stancji, zaś złodzieje uciekli, jakby ich gnały strachy nocne. Służąca nie mogła zrozumieć, co się stało i zaczęła szukać świecy. W chwili, gdy błysło światło, Odrobinka czmychnął niepo-