Ta strona została uwierzytelniona.
Kazał matce odłożyć kosę, by nie skaleczyć Odrobinki. Rąbnął siekierą wilka po łbie, a gdy wilk padł martwy, oboje wzięli nożyczki i nóż, rozcięli wilkowi brzuch i wydostali malca.
— Ach! — westchnął ojciec. — Ileż natroszczyliśmy się o ciebie!
— Tak, drogi ojcze! — rzekł Odrobinka. — Przeszedłem ja dużo w świecie i dziękuję Bogu, że mogę sobie odpocząć.
— Gdzieżeś to bywał, synku?
— Ojcze drogi! Byłem w mysiej dziurze, w komorze proboszcza, w brzuchu krowy i w brzuchu wilka, a teraz wracam do was nakoniec.
— Już cię nie sprzedamy za żadne skarby świata! — rzekli rodzice, upieścili go, ucałowali, potem nakarmili, napoili i dali mu nową odzież, gdyż w czasie pełnej przygód podróży na nic zniszczyło mu się ubranie.
