Strona:PL Królewna Gęsiarka i inne bajki.djvu/57

 — Pójdziemy teraz do innego sklepu. Zrzucę ci jeszcze kawałek mięsa, byś się nasycił.
 Gdy pies zjadł drugi kawałek, spytał wróbel:
 — Bracie psie, czyś już syty?
 — Mięsa mam już dość! — rzekł pies.
 — Ale jeszcze bym zjadł chleba.
 — Dostaniesz i chleba, — rzekł wróbel.
 Zaprowadził go do piekarza, ściągnął dziobkiem parę bułek, a gdy pies chciał jeszcze więcej, poprowadził go do innego sklepu i znowu strącił mu chleba.
 — Czyś już syty, bracie psie? — spytał znowu wróbel.
 — Tak, jestem syty! — rzekł pies. — Teraz przejdźmy się trochę przez miasto.
 Udali się na drogę, powietrze było ciepłe, a gdy się zmęczyli chodzeniem, powiedział pies:
 — Jestem znużony. Spać mi się chcę.
 — To śpij, — odrzekł wróbel. — Ja sobie także spocznę na gałęzi.