Strona:PL Królewna Gęsiarka i inne bajki.djvu/79

 — Dobrze, proszę pana! Zaraz podam! — odrzekła pełna otuchy.
 Pan spojrzał, czy stół nakryty, potem wziął wielki nóż, do rozcinania drobiu służący, wyszedł na ganek i zaczął go ostrzyć.
 Tymczasem nadszedł gość i zapukał grzecznie do drzwi.
 Małgosia wyjrzała, a zobaczywszy gościa, położyła palec na ustach i szepnęła:
 — Cicho! Zmykaj pan co tchu! Mój pan zaprosił pana wprawdzie na kolację, ale zamiarem jego jest, obciąć panu uszy. Nieszczęście będzie, gdy mu pan wpadniesz w ręce! O... słuchajże pan... ostrzy właśnie wielki nóż.
 Gość usłyszał odgłos ostrzenia noża i zbiegł coprędzej ze schodów. Małgosia nie leniąc się, pospieszyła do pana i zawołała, łamiąc ręce:
 — Ślicznego gościa zaprosił pan na kolację!
 — Cóż to znaczy, Małgosiu! — spytał pan.