Strona:PL Kraszewski - Ładny chłopiec.djvu/152

—   144   —

 Kiwnął głową pan Samuel i widać było, że się o czémś zamyślił.
 — Zaprezentuj mi go pan — rzekł — ja lubię żeby u mnie w domu taka piękna młodzież bywała. Niech czasem na wieczór przyjdzie...
 — Bardzo chętnie, przedstawię go panu! — rzekł Maciórek.
 Rozśmiał się Bombastein.
 — Wiesz, profesor! — rzekł — mnie czasem piękne myśli przychodzą? Możemy z jego imienia i tytułu coś zrobić?
 Maciórek popatrzał nań zdziwiony, p. Samuel przybrał minę poważną.
 — Pan wiesz — ja już żadnego interesu teraz niemam — mówił daléj pan Samuel — czekam, myślę. Można z tego chłopca zrobić interes, ja waćpanu powiadam imie i tytuł w naszym kraju, to kapitał!
 Tyle tylko powiedziawszy p. Bombastein pochylił się na szachy.
 — Szach królowi!
 — Biorę królowę laufrem! — odparł Maciórek.
 — Jeszcze ręki nie puściłem! przepraszam — poprawił się Bombastein.
 — Gramy bez poprawki!
 — Bez poprawki! ale jeszcze nie stała moja figura.
 W téj chwili Bolek powrócił, Maciórek mu coś szepnął, i zaraz go przedstawił partnerowi swojemu.
 Pan Samuel, który niedawno tak kwaśno na młodzieńca spoglądał, i krzywił się, wstał grzecznie,