Strona:PL Kraszewski - Ładny chłopiec.djvu/219

—   7   —

 — Jeśli pan Bombastein każe, dopiszemy go — rzekł Żak.
 — No, już choćby dopisać.
 W tym punkcie rozmowy, ukazał się we drzwiach adjutant p. Samuela, pułkownik, ogolony świeżo, we fraku ze wstążeczkami, z włosami zgarniętemi na łysinę, uśmiechnięty — miły, oczyma łakomemi pożerający stół.
 — Cóż powiesz? spodziewam się, że będzie comme il faut!
 — Pan dobrodziéj nigdy inaczéj nic nie robisz...
 — Ty, wiesz pułkowniku, ja mam gusta pańskie: to darmo, lubię żeby wszystko było arystokratycznie. Niech kosztuje co chce...
 — Cha! cha! — rzekł adjutant — bo téż to pięknie będzie kosztowało!!
 Pokręcił głową.
 Bombastein pochylił mu się do ucha.
 — Chateau Lafitte po 5 rubli — a Sezlon-Johannisberg to ci się nie przyznam, bo mi wstyd.
 Bombastein obszedł stół do koła.
 — Przyzwoicie, nie ma przepychu, ale gust jest.
 — A! gust jest! — powtórzył pułkownik.
 — Tak! tak — zacierając ręce dodał Bombastein — widziałeś sam, długo byłem bezczynnym, nie tykałem żadnego interesu, ale miałem oko na wszystko. Ażeby interes miał rozgłos i zjednał sobie urok u ludzi — żeby go od razu postawić na stopie należytéj, nie wadzi nigdy posłużyć się imieniem i powagą arystokratyczną. Co chcesz! tacy są ludzie. Etykiety potrzeba, inaczéj najlepsze