Strona:PL Kraszewski - Ładny chłopiec.djvu/244

—   32   —

uważaj to dobrze, o godzinie pół do dwunastéj bądź u Stępkowskiego.
 Pochylił się ku niemu osłaniając rękami.
 — Twój Bombastein dobry był do wyprowadzenia cię na świat, ale tam nie ma nic do zrobienia. W najszczęśliwszym razie, chuda fara i panny nie najpiękniejsze, a posagi homeopatyczne. Ja ci dam pannę milionową, piękną i od razu byt niezależny.
 Bolek drgnął z podziwienia.
 — Żartuje profesor? — rzekł.
 — Najprawdziwsza prawda. Będziesz miał prawo póty nie zrywać z tym oszustem, aż tam się wszystko upewni — O co ci idzie?
 — Gdzież? co?
 Profesor wstał, jakby wychodzić chciał.
 — Pojutrze o pół do dwunastéj u Stępkowskiego, wszystko się wyjaśni — dodał — dziś na tém dosyć.
 Nagle zmienił ton.
 — Dobry był obiad? — spytał.
 Bolesław trochę zakłopotany mruknął. — Niezły.
 — Prawda to, że wina były nadzwyczajne?
 — Na winach się znam mało.
 — Pasztety? bażanty? trufle? hę? — badał oczyma zaiskrzonemi wpatrując się w Bolka Maciórek. — Sybaryty przebrzydłe! Muren wam by jeszcze potrzeba ciałami niewolników karmionych — języczków pawich! I to wszystko zamknąwszy się między czterema ścianami, jeść samym a profanom i pokosztować nie dając.