Strona:PL Kraszewski - Ładny chłopiec.djvu/260

—   48   —

 — Ja! — rzekł idąc Maciórek — ja, interes pilny... Wstawaj!
 Nie odebrawszy na to odpowiedzi, profesor usiadł w najwygodniejszym fotelu i wyciągnął się.
 W chwilkę potém, w szlafroku aksamitnym, w mesztach tureckich, w czapeczce ślicznie szytéj na głowie — wyszedł p. Bolesław.
 Maciórek, który go jeszcze nigdy w tym negliżu nie widział — pokiwał głową.
 — Splendory! — rzekł — fiu! fiu! co za splendory! proszę ja kogo!
 — Dzień dobry — odezwał się ziewając i siadając w drugiém krześle Bolek — a co tam?
 Maciórek wskazał na drzwi ręką.
 — Wypraw tego łobuza po kawę, ażeby nie podsłuchiwał — rzekł. — Każ przynieść na dwóch, bo i ja nie piłem. A żeby do niéj było albo kawałek baby, albo chléb i świeże masło.
 Bolesław zwlókł się opieszale, otworzył drzwi dał rozkazy Jacusiowi, który wnet był gotów do drogi. Na rano nie miał zwyczaju się umywać, dopiéro gdy brał liberyę około południa.
 — No — cóż to tam pilnego? — spytał Bolesław.
 — Pilne jak pilne, a dalipan nie wiem nawet z którego końca zaczynać — rzekł Maciórek.
 Czy pamiętasz choć cokolwiek starszego brata Kubcia?
 — Hę? Kubcia? — odezwał się Bolesław marszcząc zarazem i bledniejąc. — Jakiego Kubcia? Ten wisus się utopił czy umarł, niema go na świecie.