Strona:PL Kraszewski - Ładny chłopiec.djvu/267

—   55   —

się. Tłumy stawały koło mojego obrazu.. Nikt mnie nie znał wczora, nazajurz z końca w koniec Paryża imię się moje rozniosło. Bo niéma dla rozgłosu jak Paryż. I niéma panie znawców, poczucia jak tam...
 — A pan dawno z Paryża? — pytał gospodarz.
 — Zaledwie parę tygodni — rzekł artysta, przyjechałem odwiedzić tylko rodzinę. — Mam tyle zamówień, że ledwie starczyć mogę — Goupil chce miéć dwa obrazy; Lipke do Berlina jeden, ale duży. Mam téż coś robić do Londynu.
 — Znajdą się pewnie zamówienia i u nas — odparł grzecznie pułkownik.
 — Pan maluje portrety? — spytał Bombastein.
 — Tylko duże, w rodzaju Carolus Durand — rzekł artysta. — Robiłem taki księżnéj Las Gorbillas, który mi się udał bardzo, i Thiersa...
 — A! Thiersa! — głową rzucając rzekł p. Samuel.
 — Prawda — i pani Saint-Ernest...
 — Cóż to za pani? — spytał niepotrzebnie pułkownik.
 Artysta zrobił minkę tajemniczą.
 — Jedna z najsłynniejszych piękności Paryża. Ma śliczny hotelik, Avenue des Champs Elysées. Więcéj się powiedziéć nie daje.
 Któraś z pań spytała o paryzkich malarzy; skrzywił się Drucik.
 — Co do techniki są to mistrze — odparł — lecz po za tém — nic. Wystawa ostatnia była bardzo lichą.