Strona:PL Kraszewski - Ładny chłopiec.djvu/60

—   52   —

knie! Żebyś na ubogiego, starego wuja śmiał rachować. Fiksacya!
 Bolek stał gniewny.
 — Ale cóż mam począć! nie mogę się kompromitować pożyczając u innych?
 — U żydka? na zastaw? nie ma najmniejszéj kompromitacyi! Przez to się nauczysz regularności. A po co było siadać do wista?
 — Musiałem! — odparł Tanczyński.
 Wuj obmywał brodę wodą ciepłą i nacierał starannie, odwrócił się do siostrzeńca flegmatycznie.
 — Jeżeli z tém przyszedłeś — dodał — to ja ci słowo daję, że nadaremnie się fatygowałeś. Znasz mnie przecie. Ubogi jestem, ofiarować ci nie mogę, a pożyczać nie myślę.
 — Ale na pierwszy...
 — Ani na pierwszy, ani na żaden w świecie nie dam. Oszalałeś! Jeść ci przecie ktoś da na kredyt... pieniędzy tak bardzo nie potrzebujesz.
 — Koniecznie — odparł Bolek.
 — A! koniecznie! no, to weź u żyda.
 — Żadnego nie znam.
 — Ale, ale — wtrącił wuj — a tenże doktor, kolega przyjaciel co ciebie szukał. Od czegoż są przyjaciele? to jego funkcya! I doktor! doktorowie mają zawsze pieniądze. Idź do niego.
 — Nie mogę!
 — A do mnie to mogłeś! proszę — odparł profesor. — Dla czegoż do niego nie masz zaufania, fizys jakaś poczciwa i tak serdecznie się o ciebie dopytywał.