Strona:PL Kraszewski - Żacy krakowscy.djvu/89

Hiacyntem Wojną z twarzą czerwoną i gębą otwartą. Zrobił się szmer na sali, człowiek ten chciał uciekać i wcisnął się między ciżbę w drzwi stojącą, ale go u drzwi złapano i przyprowadzono wyrywającego się przed pytających.
 Zrobił mu pierwsze zapytanie ks. Przerębski.
 — Jak się zowiesz? — wiele masz lat? jakiego jesteś stanu?
 — Jestem Tomasz Sosnowski, mam lat nie przypominam sobie wiele. —
 — Jakiej jesteś religji?
 — Tego nie wiem.
 — Jakto nie wiesz?
 — Nigdy o tem nie myślałem.
 — Czy umiesz pacierz?
 — Nie, nie umiem.
 — Czy byłeś chrzczony.
 — Może i chrzcili mnie kiedy, ale bardzo to dawno być musiało, bo nic nie pamiętam.
 — Zkąd jesteś rodem?
 — Nie wiem proszę Miłości Waszej! ale jak zapamiętam, byłem pastuchem gęsi u panów Wojnów. Potem wzięto mnie do usług do dworu i oddano starszemu paniczowi, jak jechał do Włoskiej ziemi, a potem raz i drugi, gdy wróciwszy z obcych krajów powtórnie wędrował. Teraz wróciliśmy obydwa.
 — Nie jesteś więc katolikiem?
 — Zapewne jestem, ale o tem nie wiem.
 — Teraz u kogo zostajesz?
 — U mego pana.
 — Któż jest twój pan?
 — Znajomy zapewne — ot tam stoi — i wskazał